لبخندهای نوبلوغ عکس های دوران دبیرستانت...
بغض بعد از مردن ماهی عیدت
یواشکی خرده نان گذاشتن برای مورچه های آشپزخانه تان...
بالا و پایین پریدن ها بعد از برخورد چشمهای تازه بیدار شده ات با برف تماشایی پشت پنجره...
حس نابت بعد از بوییدن گلی توی باغچه ی همسایه بغلی...
و برق چشمهات بعد از رد کردن پیرمردی از خیابان...
مثل تمام اینها ساده باش...
و ساده تر دوستم بدار
من میترسم از پیچیده بودن؛ که آنقدر پیچیده باشیم، یادمان برود میشود هرروز لبخند را بریزیم توی چشمهای هم...
و حواسمان نباشد که باران معجزه است...
برف معجزه است...
خورشید و ماه هم...
و حتی کنار هم بودنمان معجزه است...
بیا ساده باشیم...
بیا ساده تر همدیگر را دوست بداریم