دل نوشته

لبخندهای نوبلوغ عکس های دوران دبیرستانت...

بغض بعد از مردن ماهی عیدت

یواشکی خرده نان گذاشتن برای مورچه های آشپزخانه تان...

بالا و پایین پریدن ها بعد از برخورد چشمهای تازه بیدار شده ات با برف تماشایی پشت پنجره...

حس نابت بعد از بوییدن گلی توی باغچه ی همسایه بغلی...

و برق چشمهات بعد از رد کردن پیرمردی از خیابان...

مثل تمام اینها ساده باش...

و ساده تر دوستم بدار

من میترسم از پیچیده بودن؛ که آنقدر پیچیده باشیم، یادمان برود میشود هرروز لبخند را بریزیم توی چشمهای هم...

و حواسمان نباشد که باران معجزه است...

برف معجزه است...

خورشید و ماه هم...

و حتی کنار هم بودنمان معجزه است...

بیا ساده باشیم...

بیا ساده تر همدیگر را دوست بداریم