امروزه عموم مورخین و محققین کرد نیز این واقعیت را که اکراد ایرانیانی اصیل به شمار می روند، مورد تأکید قرار داده اند. آن‌چنان‌که بابامردوخ کردستانی تأکید کرده است: «از دلایل و مدارک تاریخیه، و علایم و امارات علمیه، و آثار مکشوفه، ثابت شده است که گروه کرد مردمانی هستند (آری) نژاد، از جنس (هندو اروپائی). »
مسعودی که در کتاب «التنبیه و الاشراف» نیز به نژاد کرد پرداخته، این بار برخلاف کتاب مروج الذهب، اکراد را آریایی دانسته است. کتاب التنبیه و الاشراف از اسناد قدیمی بوده که اکنون راجع به نسب اکراد در دست می باشد. این کتاب، مطابق تحقیق اهل فن، قسمت مربوط بایران را از روی منابع عمده ساسانی نقل کرده است و سلسله نسبی که برای اکراد بیان کرده نیز به ظن قوی مأخوذ از آثار پهلوی می باشد. رشید یاسمی دربارۀ مسعودی می نویسد: «در واقع این مؤلف هر جا تابع مأخذهای پهلوی بوده اکراد را از نسل سلاطین ایران حساب کرده و هر جا پای اجتهاد شخصی و نقل مسموعات خودش بمیان آمده قول معاصرین را نقل نموده و اکراد را از نسل عرب شمرده است. ».
حقیقت آنست که اکراد نه تنها ایرانی بوده بلکه باید آنها را از خالص ترین گروه های نژادی ایران زمین دانست. یاسمی تحقیقات عالم بزرگ نژادشناس، «اوژن پیتار» را نقل کرده که می گوید: «از میان اقوام ایرانی کردها بیشتر از همه سالم و دست نخورده مانده اند زیرا که مکان آنها کوهستانی صعب است و کمتر معبر نژاد مهاجم واقع شده است.» و حال این سئوال مطرح می گردد که با پذیرش ایرانی بودن اکراد، آنها از کدام شاخۀ آریایی به شمار می روند؟
برخی اکراد را پهلوی دانسته و مناطق کرد نشین را بلاد فهله یا پهله نامیده اند. زرین‌کوب در مورد اکراد می نویسد: «و قوم بدون شک بقایای عناصر پارت (پرثوه، پهلوه) بودند که در عهد ساسانیان و قبل از آن در این سرزمین های وابسته به اقوام باستانی ماد زندگی می کرده اند.» اما بسیاری از مورخان که گروه کثیری از مورخان ایرانی مانند مشیرالدوله در میان آنها هستند، معتقدند که ریشۀ قوم کرد امروزی، مادها هستند. مینورسکی پس از ارائۀ ادلۀ بسیار، «فرضیۀ هوشمندانۀ خود را دایر به تفسیر اسم «کرمانج» را که کردها به خود داده اند پیش می کشد. با حذف پسوند «ج» از آخر واژۀ «کرمانج» مینورسکی در ترکیب آنچه از آن باقی می ماند در قسمت اول کر (د) را می بینید و در قسمت دوم «مان» را که باید به مدی ها یا منایی ها مربوط باشد.»
صفی زاده در کتاب تاریخ خود، با قاطعیت مادها را نیاکان کردان دانسته و می نویسد: «بیشتر مورخین و خاورشناسان، براین عقیده اند که مادها نیاکان کردها هستند، چنانکه استاد سایس خاورشناس معروف گوید: مادها گروهی از کردهایند و سیروس هم مادها را کرد و آری می داند [...] و مینورسکی هم مادها را نیاکان کردها می داند دارمس تتر ایران شناس نامی گوید: کتاب آوستا (اوستا) به زبان مادی نوشته شده و مادها نیاکان کردها هستند [...] و استاد سون می گوید: کرد ها از نژاد ماد اند.»
به هر حال در بیشتر نوشته هایی که کردها را آریایی دانسته اند، کرد و ماد با هم برابر خوانده شده اند. مسعودی در تنبیه و الاشراف، بر اساس اسناد ایرانی، نسب ویژه ای را نام برده است . وی پس از اشاره به آنکه منوچهر هفت پسر داشته، می نویسد: «نسبت غالب مردم ایران و طبقات ملوکشان بدانها می رسد و چون درختی است که فروع نسب ایرانیان بدو می پیوندد، و بنظر ایرانیان قبایل کرد نیز از نسل اسفندیار پسر منوشهرند.» عقیدة دیگری که در باب نژاد مردم کرمانشاه ذکر شده، آنان را برابر با «کرمانج ها» از طوایف چهارگانة کرد به شمار آورده که از نسل قبیلة گرمانی دورة هخامنشی می باشد.
بررسی ریشه نژادی و پیوستگی قومی اکراد هنوز هم مطمئنا نیازمند تحقیقات مفصل تر بوده و بخصوص ارتباط مردمان کرمانشاهی با دیگر اکراد از موارد مورد بحث می باشد. هرچند در خصوص نسب کردی کرمانشاهیان کمتر شبهه ای مطرح گردیده همچنانکه جکسن در سفرنامۀ خود در باب مردم کرمانشاه می نویسد: «ساکنانش اکثراً خون کردی در رگ‌هایشان جاری است.» و به علاوه در حال حاضر نیز همگان، مردمان کرمانشاه را کرد دانسته و اهالی این دیار نیز در باب قومیت خود، به همینگونه می اندیشند.
لیکن آنچه که می بایست مورد توجه قرار گیرد آن است که کرمانشاه از دوران کهن، محل هجوم اقوام اکدی، لولوبی، آشور، ماد، پارس و کرد (اگر آنها را قومی مستقل بدانیم) بوده و پس از اسلام نیز اقوامی چون عرب و ترک به این دیار یورش آورده اند که برخی از این اقوام، غیر آریایی بوده و بعدها در احوال اجتماعی، فرهنگی و حتی ترکیب نژادی مهاجران آریایی تأثیر داشته اند. لذا آنچه که در بحث از نژاد و قومیت مطرح گردید را صرفاً به صورت نسبی باید مورد پذیرش قرار داد.
- ۹۵/۰۹/۰۹
